ลันดาเอตาขึ้นชกมวยสากลครั้งแรกเมื่อ 7 ธันวาคม พ.ศ. 2542 ชนะน็อกมานูเอล เซเกรา ยก 1 จากนั้นขึ้นชกชนะรวด มีแพ้คะแนนมิเกล บาร์เรรา ที่โคลอมเบียเมื่อ พ.ศ. 2543 เพียงครั้งเดียว จนได้ครองแชมป์ WBA Fedelatin รุ่นมินิมัมเวทเมื่อ 16 ธันวาคม พ.ศ. 2543 ชนะน็อกไฮโร อารังโก ยก 6 ที่เวเนซุเอลา แต่พอป้องกันแชมป์ครั้งแรก ก็เป็นฝ่ายแพ้คะแนน โนเอล อารัมบูเลต เมื่อ 18 พฤษภาคม พ.ศ. 2545 เสียแชมป์ไป แต่ลันดาเอตาก็ได้ครองแชมป์ WBA Fedebol เมื่อเป็นฝ่ายชนะน็อกโฮเซ อาร์โรโย ยก 1 เมื่อ 17 ตุลาคม พ.ศ. 2546

หลังจากได้แชมป์ WBA Fedebol ลันดาเอตาก็ได้ชิงแชมป์โลกเฉพาะกาลรุ่นมินิมัมเวท WBA ที่เวเนซุเอลาเมื่อ 31 มกราคม พ.ศ. 2547 ซึ่งลันดาเอตาเป็นฝ่ายชนะคะแนนชนะ ป.เปาอินทร์ อดีตแชมป์โลกในรุ่นนี้ไปอย่างเป็นเอกฉันท์ ฝ่ายชนะข้องใจขอแก้มือ ทั้งคู่จึงชกกันอีกครั้งเมื่อ 5 พฤษภาคม พ.ศ. 2547 ซึ่งปรากฏว่าเสมอกันไป ลันดาเอตาป้องกันแชมป์เฉพาะกาลไว้ได้ จากนั้น ลันดาเอตาเดินทางไปชิงแชมป์จริงในรุ่นนี้ที่ประเทศญี่ปุ่นเมื่อ 30 ตุลาคม พ.ศ. 2547 ปรากฏว่าเป็นฝ่ายแพ้คะแนนยูตากะ นีดะไป จากนั้น ลันดาเอตาได้ขึ้นชกตัดเชือกเพื่อหาผู้ชนะขึ้นชิงแชมป์โลกรุ่นมินิมัมเวท WBA ซึ่งลันดาเอตาเป็นฝ่ายชนะคะแนน การ์โลส เมโล เมื่อ 28 พฤษภาคม พ.ศ. 2548 ที่อาร์เจนตินา จากนั้นลันดาเอตาได้ขึ้นชิงแชมป์โลกที่ว่างรุ่นไลท์ฟลายเวท WBA ในฐานะรองแชมป์โลกอันดับ 1 ที่ญี่ปุ่น เมื่อ 2 สิงหาคม พ.ศ. 2549 ซึ่งเป็นฝ่ายแพ้คะแนนโคกิ คาเมดะ รองแชมป์โลกอันดับ 2 ชาวญี่ปุ่น ไปอย่างค้านสายตา จึงได้ชกแก้มือกันอีกครั้งเมื่อ 20 ธันวาคม พ.ศ. 2549 แต่คราวนี้ลันดาเอตาเป็นฝ่ายแพ้คะแนน ชิงแชมป์โลกไม่สำเร็จ

หลังจากนั้น ลันดาเอตายังไม่แขวนนวมแต่เลื่อนรุ่นมาชกในรุ่นฟลายเวท จนได้ชิงแชมป์ WBA Fedelatin รุ่นฟลายเวทที่ว่างเมื่อ 7 มิถุนายน พ.ศ. 2551 ชนะคะแนนโรนัลด์ บาร์เรรา จากนั้นลันดาเอตาหยุดชกไป 2 ปี มาขึ้นชกอีกครั้งในการชกตัดเชือกเพื่อหาผู้ชนะไปชิงแชมป์โลกรุ่นไลท์ฟลายเวท WBA เมื่อ 30 มกราคม พ.ศ. 2553 ที่เม็กซิโก ซึ่งลันดาเอตาเป็นฝ่ายแพ้คะแนนฟรันซิสโก โรฮัส ไป หลังจากนั้น ลันดาเอตาก็ไม่ได้ขึ้นชกมวยอีก